ഉടല് വേവും ഉള്താപങ്ങളില്
ഉയിര് വിടചോദിക്കും
ശ്വസനചംക്രമണത്തിന് വിഷമ സന്ധിയില്
ദാഹം തുളച്ചു താഴും വരണ്ട തൊണ്ടക്കുഴിയില്
'ഇറോം' എന്തോ പറയാന് കിതക്കുന്നുവോ ...
ചരിത്രം അടയാളപ്പെടുത്തിയ ശിരോലിഖിതങ്ങളില്
പാകമാകാത്ത കാഞ്ചനകോടീരങ്ങള് ചാര്ത്തി
ഉന്നതശ്ശീര്ഷരായ വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ദൈവ രൂപങ്ങളില്
നവലോക ക്ഷുഭിതയൌവ്വനങ്ങളുടെ
റോള്മോഡല് മുദ്രരൂപങ്ങള്
ചാപ്പകുത്തും ശരീരവടിവുകളില്
മാധ്യമക്കമ്പോളം വിലപേശി നിറയ്ക്കും പൂമുഖ പരസ്യപ്പലകകളില്
എവിടെയുമില്ലല്ലോ നീ ...
വിശപ്പിനെ പ്രണയിച്ച്
ദാഹം കുടിച്ച്
മൃതിയെ കയ്യാട്ടി വിളിച്ച്
വാഴ്ത്തുകള്ക്കും ആരാധനാമന്ത്രങ്ങള്ക്കും
പാദശുശ്രൂഷകര്ക്കും പിടി കൊടുക്കാതെ
നിലവിളിച്ചലറും അനിയനും
ഉടുതുണി നിഷേധിക്കപ്പെട്ട സഹോദരിക്കും
സ്വന്തം മണ്ണില് മുഖം ചേര്ത്തുറങ്ങാന് ഇടംചോദിച്ച അമ്മമാര്ക്കും
പാപപത്രികകള് ചില്ലിട്ടു തൂക്കിയ ശവകുടീരങ്ങള്ക്ക് താഴെ
നിര്ബന്ധ മൌനം പുതച്ചുറങ്ങേണ്ടി വന്ന പിതാക്കള്ക്കുമായി
നീ വിശന്ന് ഉണര്ന്നിരുന്നു
കപട വിപ്ലവനാട്യങ്ങള്
തെരുവില് വിജയക്കൊടികള് വീശിയപ്പോള്
ഞങ്ങള്
നിന്റെ പെയ്തു തോര്ന്ന കണ്ണീര്മഴകള്ക്ക്
നിന്റെ അഗ്നിനിശ്വാസങ്ങള്ക്ക്
ചോദ്യശരങ്ങള് തൊടുക്കാന് പോലുമാകാതെ
തളര്ന്ന ചൂണ്ടുവിരലിനു കാവലിരുന്ന
ചിത്രത്തിലില്ലാത്ത സൈന്യരൂപങ്ങള്!
ആയുധം നിഷേധിക്കപ്പെട്ട യോദ്ധാക്കള്
വരും നാളെയെന്ന ഒടുവിലെ പുലരി വെട്ടത്തിനായി
മാനം നോക്കിയിരുന്ന വരിയുടക്കപ്പെട്ട ക്ഷീണജന്മങ്ങള്...
വരിക ഈ വരണ്ട മിഴികളിലെ വെട്ടമാവുക
ഞങ്ങളില് ഉയിരാവുക
ഉടലാവുക
ഉറക്കെപ്പാടുക
നീതി മരിച്ചിട്ടില്ലെന്ന്...
ഒടുവിലെ സൂര്യന് ഉദിച്ചുവെന്ന് !